پارگی لابروم شانه یکی بیماری‌های شانه است که ممکن است به سراغ افراد بیاید. مفصل اصلی در شانه از کنار هم قرار گرفتن استخوان‌های بازو و کتف تشکیل شده است. در این مفصل سر استخوان بازو در کنار فضایی از استخوان کتف با نام حفره گلنوئید قرار می‌گیرد. عمق حفره گلنوئید کم است و سر استخوان بازو در کنار این حفره مثل یک توپ بزرگ در یک بشقاب است. مفصل شانه مانند مفصل ران، دارای پایداری زیادی نیست و تا حد زیادی به بافت‌های نرم بالای آن یعنی عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها وابسته است. در این بخش لابروم به پایداری مفصل شانه کمک بسیار زیادی می‌کند. پارگی لابروم شانه با نام پارگی SLAP که مخفف Superior Labral Anterior and Posterior نیز شناخته می‌شود. در صورتی پارگی لابروم شانه، جراحی شانه تنها راه درمان این آسیب است.
در این مقاله قصد داریم در مورد لابروم شانه صحبت کنیم، آسیب‌های لابروم رو بررسی کنیم و ببینیم که عمل جراحی لابروم شانه در چه مواقعی در توسط جراح کتف و شانه پیشنهاد خواهد شد.
لابروم نوعی غضروف است که در مفصل شانه قرار دارد. شانه یک مفصل توپ و کاسه‌ای شکل است که در آن بازو به بدن متصل می‌شود. لابروم غضروفی فیبری و سفت است که در انتهای این توپ و حفره قرار دارد و به نگه داشتن مفصل توپی شکل در جای خود کمک می‌کند. لابروم شانه به صورت کلی دارای ۲ عملکرد و فایده است. با عمیق‌تر کردن فضای مفصلی سعی می‌کند تا قسمت توپی شکل را در جای خود نگه دارد. در واقع با توجه به ضخیم بودن این بافت نقش یک ضربه‌گیر را در شانه ایفا کرده و شانه به کمک آن و رباط‌هایی که استخوان بازو را به استخوان کتف متصل می‌کنند، در جای خود مستحکم خواهد شد. این رباط‌ها در مکان‌های خاصی به لابروم شانه متصل می‌شوند و اگر آسیبی در شانه وجود داشته باشد که باعث پارگی این رباط‌ها شود، باعث کشیدگی لابروم شده که ممکن است به در رفتگی شانه منتهی شود.
در این حالت ممکن است که شانه دچار دررفتگی قدامی یا دررفتگی خلفی شود و در هر دو صورت لابروم از استخوان جدا خواهد شد.
پارگی لابروم شانه می‌تواند به دلیل حادثه‌های مختلف و یا ورزش‌های سنگین رخ دهد. به صورت کلی موارد زیر می‌تواند به آسیب لابروم ختم شود:
پارگی لابروم شانه در ۳ نوع، دسته‌بندی می‌شود.
در این نوع از پارگی، لابروم شانه به طور کامل از استخوان جدا شده و شانه از جای خود در می‌رود. در این نوع از پارگی ممکن است که بیمار متوجه دررفتگی شانه از جای خود نشود.
در این نوع از پارگی، معمولا پارگی در درون خود لابروم اتفاق می‌افتد و به ندرت علائمی ایجاد می‌کند. در این حالت با بالا رفتن سن احتمال این نوع پارگی افزایش یافته و باعث گرفتگی حرکتی خواهد شد.
پارگی لابروم در نوع ۳ در ناحیه‌ای است که تاندون دو سر بازو به انتهای بالایی حفره می‌رسد. از آنجایی که تاندون دو سر بازویی از ۴ جهت قدامی، خلفی، فوقانی و تحتانی به حفره و لابروم متصل می‌شود، در صورتی که دچار آسیب شود، لابروم شانه نیز دچار پارگی خواهد شد. این آسیب می‌تواند به صورت جزیی باشد و لابروم تا حدی از محل خود جدا شده و در آسیب‌های شدید‌تر، کل لابروم به همراه تاندون عضله دو سر از استخوان کشیده خواهد شد.
به عنوان نکته تکمیل بدانید که پاره شدن لابروم شانه در قسمت پایینی با نام عارضه بنکارت نیز شناخته می‌شود.
پارگی لابروم شانه علائم بسیاری دارد ولی توجه داشته باشید که این علائم می‌تواند وجود مشکل در عضلات یا تاندون‌های دیگر مفصل شانه را نیز نشان دهد. از جمله این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
در طی یک ویزیت پزشکی، معمولا پزشک در ابتدا سعی می‌کند که سابقه درد و زمان شروع درد در شانه را متوجه شود. در این مرحله بسیار مهم است که پزشک بداند که درد از چه زمانی آغاز شده، در زمان انجام چه کارهایی درد دارید یا آسیب مستقیمی به شانه وارد شده است یا خیر. در روند معاینه فیزیکی پزشک سعی می‌کند تا با حرکت دادن شانه در زوایا مختلف، گرفتگی یا کاهش دامنه حرکتی شانه را ارزیابی کرده و حالت‌های مختلف را در نظر بگیرد. همچنین گردن و سر بیمار نیز معاینه خواهد شد تا احتمال فشرده شدن اعصاب نیز بررسی شود.
بعد از معاینه اولیه پزشک ممکن است عکس رادیولوژی یا MRI برای شما تجویز کند. از آنجایی که لابروم جز بافت‌های نرم محسوب می‌شود، در تصاویر رادیولوژی دیده نخواهد شد و دلیل تجویز رادیولوژی برای دیدن بهتر استخوان‌ها و تشخیص شکستگی در بافت استخوانی کتف و شانه است. MRI می‌تواند تصویر دقیقی از لابروم را به پزشک نشان دهد و تشخیص قطعی برای پارگی شانه استفاده از MRI است.
این عارضه می‌تواند به صورت همزمان با صدمه سر استخوان هومروس ایجاد شود که با اسم هیل ساکس شناخته می شود.
اگر به دنبال درمان عارضه بنکارت یا پارگی لابروم هستید، بهتر است ابتدا از وجود بیماری مطمئن شوید و بعد برای درمان آن اقدام کنید. معمولا پزشک متخصص علاوه بر مواردی که بالاتر گفتیم، از تست‌های زیر برای تشخیص استفاده می‌کند:
عمل لابروم شانه در صورتی که توسط یک فوق تخصص دست و شانه انجام شود، می‌تواند نتایج خارق العاده‌ای را به همراه داشته باشد. در ویدیو زیر نتیجه عمل لابروم شانه را بر روی یکی از بیماران دکتر روزبه تقوی مشاهده می‌کنید.
درمان پارگی لابروم شانه ارتباط مستقیمی با نوع پارگی و میزان آسیب دارد. در روش‌های غیر جراحی معمولا از روش‌های زیر برای درمان استفاده می‌شود:
درمان اولیه پارگی لابروم شانه معمولا با تجویز داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن آغاز می‌شود تا درد و تورم ناشی از پارگی کاهش پیدا کند.
بر اساس تشخیص پزشک، تمرینات ورزشی برای بیمار تجویز می‌شود تا دامنه حرکتی و قدرت عضله در طول زمان به شانه بازگردد. این دسته از تمرینات معمولا در طی ۳ الی ۶ ماه زیر نظر مربی یا فیزیوتراپیست انجام شده و هدف آن تقویت قدرت عضلاتی است که در شانه وجود دارند و شامل کشش کپسول شانه خواهند شد تا انعطاف آن افزایش یابد.
فیزیوتراپی موثرترین راه درمان پارگی لابروم شانه بدون جراحی است که همزمان با کاهش درد، دامنه حرکتی شانه را افزایش داده و باعث تقویت عضلات اطراف شانه خواهد شد. از فیزیوتراپی هم در زمان درمان پارگی و هم در زمان بعد از عمل استفاده شده و فیزیوتراپی اهداف زیر را دنبال می‌کند:
دیاترمی با دادن گرما به بافت نرم عمیق شانه، باعث افزایش خونرسانی در آن ناحیه شده و به شل شدن عضله و کاهش درد آن کمک خواهد کرد.
با استفاده از امواج مافوق صوت یا اولتراساند محل آسیب ماساژ داده خواهد شد و خون رسانی موضعی به منطقه آسیب دیده انجام خواهد شد.
در این روش درمانی که در فیزیوتراپی از آن استفاده می‌شود، اعصاب محل آسیب دیده یا عضلات اطراف آن با استفاده از نودهای الکتریکی تحریک شده و درد تسکین می‌یابد.
لیزردرمانی نوعی از درمان است که در آن با استفاده از لیزرهایی با توان پایین حساسیت اعصاب کاهش یافته (با کاهش برادی کینین) و درد کمتر می‌شود. با استفاده از لیزردرمانی بعضی از هورمون‌های طبیعی ضد درد مانند اندورفین و انکفالین در محل آسیب آزاد شده و اثر ضد درد برای بیمار دارد.
اگر درد بیمار با روش‌های غیر جراحی بهبود نیابد یا میزان آسیب‌دیدگی زیاد باشد، معمولا پزشک روش جراحی را به شما پیشنهاد می‌کند. معمولا برای جراحی لابروم شانه از روش جراحی آرتروسکوپی شانه استفاده می‌شود. در این روش برش‌های کوچکی بر روی پوست ایجاد شده و با استفاده از دوربین‌های مخصوص به نام آرتروسکوپ، جراح داخل مفصل شانه را مشاهده کرده و ابزارهای جراحی کوچک و ظریف را وارد شانه کرده و عمل جراحی انجام می‌شود.
در این روش جراحی برش‌های بسیار کوچکی بر روی پوست ایجاد شده و از جمله نقاط قوت این عمل می‌توان به کم خطر بودن آن نسبت به جراحی باز شانه اشاره کرد.
هر عملی ممکن است دارای خطراتی باشد که در پی آن به وجود آید. این موارد می تواند، شامل عفونت، آسیب به اعصاب و رگ های خونی در اطراف در اطراف باشد. تکنیک های مدرن در جراحی این عوارض را به حداقل رسانده است.
بعد از عمل لابروم، شانه به مدت ۴ الی ۶ هفته در یک آویز گردنی قرار داده شده و حرکت آن به حداقل خواهد رسید. این روند باعث خشک شدن شانه و محدودیت حرکتی آن خواهد شد. پس از آن روند توانبخشی با ترکیب ورزش و فیزیوتراپی تحت نظر پزشک و فیزیوتراپیست آغاز شده و با افزایش قدرت و دامنه حرکتی شانه، بیمار می‌تواند به تدریج به سطح فعالیت‌های قبلی خود بازگردد.
بعد از عمل عمل جراحی لابروم شانه مقداری سفتی طبیعی است. در صورتی که بعد از عمل جراحی لابروم شانه با علائم زیر روبه‌رو شدید، باید سریعا به پزشک خود اطلاع داده و موضوع را پیگیری کنید.
در این مطلب سعی کردیم به طور کامل در مورد پارگی لابروم شانه و درمان جراحی و غیر جراحی آن صحبت کنیم. در صورت وجود هر گونه سوالی می‌توانید از طریق بخش نظرات در پایین همین نوشته، سوالات خود را از ما پرسیده و سعی می‌کنیم در اسرع وقت پاسخگوی سوالات شما باشیم. برای دریافت نوبت و وقت معاینه می‌توانید از طریق بخش نوبت‌دهی اقدام کنید.
