درمان و علت بیماری نوروپاتی محیطی

بیماری نوروپاتی چیست؟

نوروپاتی حاصل از آسیب دیدگی اعصاب محیطی است که تحت عنوان نورپاتی محیطی نیز از آن یاد می شود. در این اختلال اعصاب محیطی دستوراتی را که از مغز دریافت می کند را نمی تواند به اندام ها انتقال داده و آنها را اعمال کند. با توجه به گسترگی شبکه عصبی محیطی این اختلال در سراسر بدن خود را نشان می دهد. معمولا  علائم آن در دست ها و پاها بیشتر دیده می شود. به این گونه که احساس درد، ضعف و بی حسی خواهید داشت و همچنین ممکن است در عضلات دست احساس ضعف و حساسیت شدید داشته باشید. به علاوه در رابطه با حس لامسه کمی حساس می شوید. چرا که در بیماری نوروپاتی محیطی سلول های عصبی محیطی تخریب شده یا ضعیف می شوند، در نتیجه این علائم مشاهده می شوند.

لازم به ذکر است که اعصاب محیطی که آسیب می بینند شامل اعصاب حسی، حرکتی و خود مختار می شود. لامسه و تشخیص دما مربوط به شبکه حسی می شود. همچنین اعصاب حرکتی کنترل انقباض و انبساط عضلات را بر عهده دارد و اعصاب خود مختار نیز مربوط به فعالیت های غیر ارادی مانند ضربان قلب می باشد. هر کدام از این اعصاب محیطی احتمال درگیر شدن را دارد.

این بیماری دو نوع دارد:

• مونونوروپاتی: آسیب به یک عصب
• پلی نوروپاتی: آسیب به شبکه عصبی

علت ابتلا به عارضه نوروپاتی محیطی

بیماری نوروپاتی محیطی در اثر عوامل بسیاری به وجود می آید. این دلایل صرفا موجب تخریب و ایجاد نقص در شبکه اعصاب محیطی می شوند که با علائم بیماری نوروپاتی محیطی نیز همراه می باشد.

آسیب های تروماتیک:
وارد شدن ضربه خارجی به سر که اعصاب مرکزی و در نتیجه محیطی را مختل می کند.

عفونت:
بیماری های عفونی و مسری مانند ایدز، انواع هپاتیت، جذام و … مستعد حمله به نورون های شبکه محیطی می باشند.

مشکلات متابولیک:
این مشکل یک اختلال ژنتییکی می باشد که منجر به آسیب عملکرد های متابولیسمی می شوند و به صورت غیر مستقیم و با احتمال کم سبب تخریب نورون های عصبی می شوند.

وراثت:
بیمیاری نوروپاتی محیطی می تواند با وارد شدن به ساختار دی ان ای می تواند به صورت ژنتیکی از والد منتقل شود.

دیابت:
دیابت از اصلی ترین عوامل بیماری نوروپاتی محیطی می باشد.

ابتلا به بیماری های خود ایمنی:
افرادی که مبتلا به بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس، ام اس، روماتیسم و … هستند با احتمال بیشتری در معرض ابتلا به بیماری نوروتاپی محیطی می باشند.

بیماری های شیمی درمانی:
افرادی که تا به حال شیمی درمانی انجام داده اند، پس از درمان با درصد کمی مستعد به درگیری با نوروتاپی نیز می باشند.

آسیب خارجی به اعصاب محیطی:
از آنجا که دست ها بیشتر با این اختلال ضعیف می شوند و علائم را بروز می دهند، ممکن است با تحت فشار بودن اعصاب محیطی در دست ها، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش یابد. وارد شدن ضربه و صدمات شدید به دست نیز ممکن است بستر تخریب سلول های عصبی را فراهم کند.

کمبود ویتامین شدید:
ویتامین های B-1 ،B-6 ،B-12، E و نیاسین مورد نیاز شبکه اعصاب محیطی نیز می باشد. در نتیجه کمبود آن ها احتمالا تخریب سلول های عصبی را به همراه دارد.

علائم بیماری نوروپاتی حسی

همانطور که عیان است اعصاب حسی مربوط به حس لامسه، تشخیص دما و احساس درد می باشد. از علائم بیماری نوروپاتی محیطی باید به موارد زیر اشاره کنیم. در صورتی که برای درمان اقدام نکنید این نشانه ها از دست ها و پاها به تمام بدن می رسند.

• عدم توانایی احساس درد در دست
• بی حسی دست
• عدم واکنش در برابر سرما یا گرما بیش از حد
• از دست دادن هناهنگی مفاصل
• تیر کشیدن دست شب هنگام

نشانه های نوروپاتی حرکتی

در آسیب به نورون های حرکتی، اعمال مربوط به انقباض و انبساط مختل می شود. در نتیجه توان کنترل عضلات کاهش می یابد.

• ضعف عضلات به گونه ای که قادر گاهی قادر به نگه داشتن جسمی نباشید.
• تحلیل عضلات دست که با لاغر شدن آنها نمایان است. تحلیل به دلیل عدم استفاده آنها صورت می گیرد.
• اسپاسم عضلات
• فلج موقت

نتیجه گیری

بیماری نوروپاتی محیطی عارضه ای است که در نتیجه آسیب دیدن بخشی از اعصاب محیطی ایجاد می شود. به این صورت که سلول های عصبی شروع به تخریب شدن می کنند و در گذر زمان علائم حسی و حرکتی آن را مشاهده می کنید. بیشترین اثر تخریبی عارضه نوروپاتی عصبی در دست ها می باشد که در گذر زمان تمام اعصاب را درگیر می کند.